نمایش مبدأ برای اصل نویسی در نگارش روایت

{{شروع متن}}
{{سوال}}
نوشتن اصل در نگارش روایت چیست و از چه زمانی انجام شده است؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
اَصل، اصطلاحی در علم حدیث است که [[اصحاب پیامبر]] و یا [[ائمه]] مستقیما از پیامبر و امام، یا با یک واسطه درباره موضوع خاصی ‌شنیده و آنها را جمع‌آوری ‌کرده‌اند. برخی از اصحاب که مستقیم و بی‌واسطه روایات را شنیده‌اند، متن شنیده شده را به صورت نوشتار ثبت کرده‌اند. به این نوشته‌ها اصل می‌گویند.

در کتاب‌های روایی بارها از این اصل‌ها یاد شده است و علامه [[آقا بزرگ تهرانی]] در [[الذریعه]]، بیش از صد اصل را با مشخصات نویسنده‌اش آورده است.<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲، ص۱۲۵ و ۱۶۶، ج۲۴، ص۱۴۷ و ص۳۱۵، بیروت، دار الاضواء، دوم، ۱۴۰۳ ه‍. ق.</ref> اصل نویسی با تأکید پیامبر بر نوشتن [[احادیث حدیث|احادیث]]، و همچنین در عصر ائمه اطهار(ع) انجام شده است. چهارصد اصل روایی موسوم به [[اصول اربعمائه]]، مهمترین مسئله در شکل‌گیری جوامع حدیثی است.

گاهی روایات غیر [[موثق]] وارد این اصل‌ها شده که علمای متخصص در شناخت روایت با نگاهی به زندگانی نویسنده، یا راوی آن اصل، موارد اتهامی را بررسی کرده و در کتاب‌هایشان متذکر شده‌اند که این اصل یا این راوی قابل اعتماد نیست.
== منابع ==
{{پانویس}}
{{شاخه
 | شاخه اصلی = حدیث
| شاخه فرعی۱ = تاریخ حدیث
| شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
 | شناسه = -
 | تیترها = شد
 | ویرایش = شد
 | لینک‌دهی = شد
 | ناوبری =
 | نمایه =
 | تغییر مسیر =شد
 | ارجاعات =
 | بازبینی نویسنده = 
 | ارزیابی کمی =
 | تکمیل =
 | اولویت = ج
 | کیفیت = ج
}}
{{پایان متن}}