نمایش مبدأ برای لعن و عدم جواز دشنام

{{شروع متن}}
{{سوال}}لعن و دشنام از نظر قرآن را بیان بفرمایید{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
«[[لعن]]» (لعنت) در اصل به معنی طرد و دور ساختن است که آمیخته با خشم و غضب باشد؛ بنابراین لعن از ناحیه خداوند یعنی دور ساختن کسی از رحمت خویش و از تمام مواهب و برکاتی که از ناحیه او به بندگان می‌رسد. اهل لغت گفته‌اند: لعن در آخرت به معنی عذاب و عقوبت و در دنیا به معنی سلب توفیق است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، ۱۳۶۵، ج۱، ص۵۵۲.</ref> آیات زیادی در [[قرآن]] وارد شده که بعضی از افراد را لعن می‌کند مانند: {{قرآن|إِنَّ الَّذينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ|ترجمه=آنها که خدا و پیامبرش را ایذاء می‌کنند، خداوند آنها را از رحمت خود در دنیا و آخرت دور می‌سازد.|سوره=احزاب|آیه=۵۷}} 

آنچه زشت و نا پسند است؛ فحش و دشنام دادن است. قرآن به شدت در مقابل کلمات رکیک و لهو و لعب و دشنام‌دادن و فحش‌دادن ایستادگی می‌کند و حتی می‌فرماید: دشمنان خود را دشنام ندهید: {{قرآن|وَ لا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ|ترجمه=(معبود) کسانی را که غیر خدا را می‌خوانند، دشنام ندهید، مبادا آنها (نیز) از روی ظلم و جهل خدا را دشنام دهند.|سوره=انعام|آیه=۱۰۸}} 

پس بین فحش دادن و لعن، فرق است و قرآن نیز بعضی از افراد را لعنت می‌کند، یعنی رحمت خود را از آنها دور می‌سازد، ولی همین قرآن به کسی دشنام نداده است؛ به عبارت ساده‌تر، لعن نوعی دعای نفرینی است نه فحش.

اصل لعن را فقط در مواردی که دین اسلام تجویز کرده و در قرآن و روایات بیان شده است، می‌توان انجام داد؛ در مواردی که لعن تجویز نشده است، جایز نیست.

<span></span>

== منابع ==
{{پانویس}}
{{شاخه
 | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه فرعی۱ = عبادت در قرآن
|شاخه فرعی۲ = سایر مباحث
|شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
 | شناسه =-
 | تیترها =-
 | ویرایش =شد
 | لینک‌دهی =شد
 | ناوبری =
 | نمایه =
 | تغییر مسیر =
 | ارجاعات =
 | بازبینی =
 | تکمیل =
 | اولویت =ج
 | کیفیت =ج
}}
{{پایان متن}}